iaido
Iaidō
Iaidō (合 道) to sztuka walki pochodzenia japońskiego, polegająca na wyciąganiu miecza i cięciu (przycinanie lub pchnięcie) w jednym geście. Dokładniej, celem jest wykonanie techniki przed przeciwnikiem, wybranej w zależności od miejsca i kontekstu sytuacji. Podobnie jak w przypadku innych budō, ta dyscyplina skupia się głównie na doskonaleniu ruchów i podejściu duchowym (wpływ Zen), z kolei sprawność techniczna staje się coraz ważniejsza wraz ze wzrostem rangi praktykującego.
Większość praktyki iaidō polega na uczeniu się i wykonywaniu kata (precyzyjnych sekwencji ruchowych), najczęściej wykonywanych samodzielnie i odpowiadających scenariuszowi. Zaczynają albo stojąc (tachi iai), klęcząc na ziemi (seiza), albo w pozycji z tylko jednym kolanem na ziemi (tate hiza). Formy te stanowią tyle pomocy dydaktycznych i pozwalają na przekazanie wszystkich technik szkoły.
Te kata składają się w zasadzie z tych samych czterech kroków:
- Narysuj i pierwsze cięcie: nukitsuke lub nukiuchi;
- Główny krój: kiri tsuke lub kiri oroshi;
- Oczyść ostrze: chiburi;
- Włóż ostrze z powrotem do pochwy: notō.
Istnieje również ważna część charakterystyczna dla wielu kata w zależności od szkoły: furikabutte, czyli akcja „wymachiwania mieczem”. W niektórych kata dodano wiele odmian, cięć, pchnięć, uderzeń rękojeścią szabli.
Te kata muszą być „zamieszkane” przez praktykującego i wywoływać podstawowe pojęcia specyficzne dla wszystkich budō:
- Zanshin: aktywna czujność, czucie, postrzeganie otoczenia;
- Seme: zagrożenie, budowa postawy wyrażającej zdolność do natychmiastowej reakcji;
- Netsuke: spojrzenie globalne, nieskoncentrowana, szeroka percepcja wzrokowa;
- Kokoro: serce, umysł, odwaga, szczerość, szczerość (termin trudny do przetłumaczenia).